ราชบัณฑิต วันที่ ๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๘ สาขาวิชาอภิปรัชญาและญาณวิทยา ประเภทวิชาปรัชญา สำนักธรรมศาสตร์และการเมือง
ตำแหน่งสำคัญในราชบัณฑิตยสถาน/ราชบัณฑิตยสภา
– เลขานุการสำนักธรรมศาสตร์และการเมือง (พ.ศ. ๒๕๔๘–๒๕๕๐)
– ผู้อำนวยการกองธรรมศาสตร์และการเมือง (พ.ศ. ๒๕๒๔–๒๕๓๓)
– ราชบัณฑิตที่ปรึกษา (พ.ศ. ๒๕๕๕–๒๕๕๗)
– ประธานบรรณาธิการ ในคณะบรรณาธิการจัดทำนามานุกรมศาสนาสากล (พ.ศ. ๒๕๕๘–ปัจจุบัน)
– ประธานบรรณาธิการ ในคณะบรรณาธิการจัดทำสารานุกรมปรัชญา (พ.ศ. ๒๕๖๑–ปัจจุบัน)
– บรรณาธิการ ในคณะบรรณาธิการจัดทำสารานุกรมไทย (พ.ศ. ๒๕๓๓–ปัจจุบัน)
– บรรณาธิการ ในคณะบรรณาธิการจัดทำสารานุกรมการเมืองการปกครองไทย (พ.ศ. ๒๕๕๕–ปัจจุบัน)
– บรรณาธิการ ในคณะบรรณาธิการจัดทำสารานุกรมประวัติศาสตร์ไทย (พ.ศ. ๒๕๓๓–ปัจจุบัน)
– กรรมการ ในคณะกรรมการจัดทำพจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ร่วมสมัย (พ.ศ. ๒๕๕๕–ปัจจุบัน)
– กรรมการ ในคณะกรรมการชำระพจนานุกรม (พ.ศ. ๒๕๖๐–ปัจจุบัน)
ประวัติการศึกษา
– พุทธศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (พ.ศ. ๒๕๐๔)
– ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ศาสนาและปรัชญาอินเดีย) (Indian Philosophy and Religion), มหาวิทยาลัยพาราณสี ประเทศอินเดีย (พ.ศ. ๒๕๐๙)
– ประกาศนียบัตรวิชาครูพิเศษมัธยม (พ.ม.) (สมัครสอบส่วนกลาง) (พ.ศ. ๒๕๑๔)
– เปรียญธรรม ๗ ประโยค (หลักสูตรภาษาบาลีสนามหลวง) (พ.ศ. ๒๕๕๐)
– เข้ารับการอบรมหลักสูตรการรักษาความปลอดภัย (รปภ.) รุ่น ๑๘ (พ.ศ. ๒๕๑๕)
ประวัติการทำงานวิชาการ
– อาจารย์ประจำวิชาปรัชญาอินเดีย คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (พ.ศ. ๒๕๑๑) และเป็นอาจารย์พิเศษ ต่อมา จนถึง พ.ศ.๒๕๓๕
– อาจารย์พิเศษวิชาประวัติศาสตร์อินเดียโบราณ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร (พ.ศ.๒๕๐๙–๒๕๑๑)
– อาจารย์พิเศษวิชาปรัชญาตะวันตก ในคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (พ.ศ. ๒๕๓๓–๒๕๓๘)
ประวัติการทำงานบริหาร
– รักษาการคณบดี คณะพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (พ.ศ. ๒๕๐๙–๒๕๑๑)
ผลงานวิชาการ
– รับพระราชทานรางวัลชั้นที่ ๑ หนังสือสอนพระพุทธศาสนาแก่เด็ก รวม ๔ เรื่อง คือ การสงเคราะห์บุตร (พ.ศ. ๒๕๑๓) การสงเคราะห์ภริยา (พ.ศ. ๒๕๑๔) การงานไม่อากูล (พ.ศ. ๒๕๑๕) และธรรมจริยา การประพฤติธรรม (พ.ศ. ๒๕๑๗)
– ปรัชญาอินเดียร่วมสมัย (พิมพ์ครั้งที่ ๓, พ.ศ.๒๕๔๕)
– ปรัชญาอินเดีย (พิมพ์ครั้งที่ ๔, พ.ศ.๒๕๕๕)
– คู่มืออภิปรัชญา (พิมพ์ครั้งที่ ๔, พ.ศ.๒๕๔๖)
– วิเคราะห์อภิปรัชญาในพระพุทธศาสนา (พ.ศ. ๒๕๔๗)
– บาปแค่ไหนก็ไม่ขวางทางนิพพาน : คำสารภาพของพระเทวทัตและองคุลิมาล (พ.ศ. ๒๕๕๑)
– ปรัชญาพุทธกับการเมืองการปกครอง (พ.ศ. ๒๕๕๖)
– จดหมายเปิดผนึกเล่าเรื่องปรัชญาอินเดีย (พ.ศ. ๒๕๕๗)
– ชีวิตและความตาย (พ.ศ. ๒๕๕๙)
ความเชี่ยวชาญ
ศาสนา ปรัชญา ภาษาไทย ภาษาบาลี
เกียรติคุณที่ได้รับ
– ได้รับพระราชทานรางวัลในการประกวดหนังสือสอนพระพุทธศาสนาแก่เด็ก รวม ๕ ครั้ง เป็นรางวัลชั้นที่ ๑ จำนวน ๔ ครั้ง เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๓, ๒๕๑๔, ๒๕๑๕, ๒๕๑๗ และเป็นรางวัลชั้นที่ ๒ จำนวน ๑ ครั้ง เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๙
– ได้รับประกาศยกย่องจากสมาคมศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ๒ ครั้ง คือ ได้รับเกียรติบัตรในฐานะศิษย์เก่าแห่งปี เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๙ และเกียรติบัตรในฐานะศิษย์เก่าดีเด่นเกียรติคุณ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๐
– ได้รับเข็มเกียรติคุณจากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๒
– ได้รับพระราชทานเสมาธรรมจักรและเกียรติบัตรในฐานะผู้ทำคุณประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนา ด้านการแต่งหนังสือทางพระพุทธศาสนา จากสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ในงานสัปดาห์ส่งเสริมพระพุทธศาสนา เมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๖
– ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านคัมภีร์พุทธศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยติดต่อกันตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๔๔–๒๕๕๓
– ได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์พิเศษ สาขาวิชาปรัชญา ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ตั้งแต่วันที่ ๑๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ (ประกาศ ณ วันที่ ๒๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๗)
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
– ประถมาภรณ์ช้างเผือก (ป.ช.) (๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๙)
– มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.) (๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๕)